|
شجاع پوریان عضو فراکسیون اقلیت مجلسهفتم، روزگذشته با انتقاد شدید از عملکرد دولت نهم و آسیبهای جدی ناشی از این عملکرد به حوزههای فرهنگی، سیاستی، اقتصادی و اجتماعی کشور، در نطق پیش از دستور خود، خطاب به نمایندگان مجلس گفت: اعتقادات ما حکم میکند که به تکلیف شرعی، قانونی و قسمی که یاد کردهایم، وفادار باشیم و پیش از آنکه کشور به نقطهای غیرقابل برگشت برسد، به رسالت تاریخی و دینی خود عمل کنیم و اجازه ندهیم پیش از این به کیان ملک و ملت آسیب وارد شود.
دولت نهم علیه سیاستهای مدون تجربه شده نظام شورید و خود به دنبال انداختن طرح نو برآمد و سیاست آزمون و خطا را پیشه کرد. نه تنها در تحقق شعارها و وعدههای انتخاباتیاش وامانده بلکه نگاهی به حوزههای مختلف سیاست داخلی و خارجی، اقتصاد و معیشت مردم نشان میدهد که لطمات جدی نیز به دستاوردهای گذشته نظام وارد آمده و کشور در شرایطی قرار گرفته که اسباب نگرانی برای غالب دلسوزان و بزرگان نظام را فراهم آورده است.
واقعیات موجود بر عادیترین شهروندان جمهوری اسلامی پوشیده نمانده و کار به جایی رسیده که به رغم تعلقات فکری و همسویی دولت و مجلس، اغلب نمایندگان شاخص اصولگرای مجلس تاب مستوری را از دست داده و بیشترین حجم انتقادات از دولت را به خود اختصاص دادهاند.
رشد نقدینگی بر اساس اظهارات مسوولان بانک مرکزی در سال 85 به 45% افزایش یافته که با احتساب رشد نقدینگی در سال 86 به حدود 65 هزار میلیارد تومان در دو سال گذشته رسیده است.
نتیجه این امر گرانیهای لجامگسیخته و مهارنشدنی مایحتاج عمومی بویژه گرانی حداقل 40 درصدی در بخش زمین و مسکن بوده است.
معلوم نیست اگر درآمدهای نفتی که در سال 85 به بالاترین سطح خود در تاریخ کشور رسیده است، نبود و دولت با واردات حداکثری که پس از انقلاب بیسابقه بود، به تنظیم مقطعی بازار مبادرت نمیکرد، چه بر سر مردم می رفت و دامنه گرانیها تا کجا کشیده میشد. امروز طبق گزارشهای مرکز پژوهشهای مجلس نرخ تورم کشور به مرز 23% رسیده است.
شعارهای تکراری و وعدههای دستنیافتنی که سفرهای تبلیغاتی رییسجمهور را به یاد میآورد برای کشور تولید، برای بیکاران شغل و برای محرومان نان و عدالت به ارمغان آورده است؟
چه کسی مسوول افزایش خیره کننده واردات کالاهای مصرفی از جمله میوهجات به قیمت از بین رفتن تولید ملی و اشتغال داخلی است؟ واردات 2 میلیون تن شکر توسط چه کسانی و به دستور چه افرادی تحت نظارت چه دستگاههایی انجام شده است؟ در نتیجه واردات بیرویه شکر، امروز صنایع نیشکر در خوزستان در حال نابودی است و خیل عظیم کارگران این واحدها به بیکاران امروزی افزوده خواهند شد. باید پرسید سود کلان حذف تعرفه گمرکی و یا کاهش اخیر و بیسابقه تعرفه واردات به جیب چه کسانی رفته است؟
آیا این اقدامات مصداق به یغما رفتن حقوق ملت و بیتالمال و تشکیل مافیای جدید اقتصادی نیست؟ وضعیت آموزش و پرورش به جایی رسیده که جمعی از همکاران را به استفاده از ابزار استیضاح ترغیب کرده است، وضعیت اسفبار وزارت علوم و دانشگاهها با هیچ دورهای قابل مقایسه نیست. در حوزه ارشاد بار دیگر ممیزیهای سلیقهای و عدم اجازه نشر آثار اندیشمندان قوت گرفته و دولت برای برگزاری نمایشگاه بینالمللی کتاب غائلهای براه انداخته که به سرگردانی دهها ناشر معتبر انجامیده است. آیا با این رویکرد میتوان به قطب اول علمی منطقه تبدیل شد؟
در مقوله سیاستخارجی هیجانزدگی و دیپلماسی تبلیغاتی و شعارها جای حکمت و مصلحت و دوراندیشی را تنگ کرده تا جایی که بیشترین بیانیهها و قطعنامههای شورای امنیت در طول تاریخ کشور علیه ایران صادر شده است و روز به روز به دامنه تحریم ها علیه کشور افزوده میشود.
از برگزاری همایش هولوکاست نیز جز آسیب زدن به منابع و اعتبار ملی حاصلی به دست نیامد و آزادی پر حاشیه ملوانان انگلیسی هم بر شکوه این ملت نیفزود و در یک کلام از کشوری که منادی صلح و گفتوگوی تمدنها بود، به کشوری که مخل امنیت جهانی قلمداد میشود، تنزل یافتهایم.فارسی |
جای بسی خرسندی و امیدواری است که هنوز در جامعه ما افرادی هستند که به سخنان استاد (( مزینانی )) جامه عمل پوشیده و بیش و پیش از آنکه به منافع شخصی خود بیندیشند و حتی بدون توجه به منافع شخصی خود ، به امور مملکت ،مشکلات و معضلات مردم توجه دارند و در راه شناسائی این مهمات از هیچ کوششی دریغ نمی کنند - باعث افتخار من است که خطه ای(خوزستان) متولد شده ام ام که مردانی چون دکتر شجاع پوریان از آن تفتستان و از آن بیشه زار شیرمردان همیشه دلاور برخاسته اند . در ذهنم بیش از آنچه فکرش را بکنند سؤال دارم ، اما متأسفانه هر وقت به دیدنشان میروم ویا با ایشان همکلام میشوم به خود اجازه نمیدهم که حتی در مقام یک دانشجوی ساده از ایشان چیزی بپرسم .
استاد من بگوئید ، همیشه بگوئید : من شکست نمی خورم ، ایمان و دوست داشتن روئین تنم کرده است ، وقتی تنهای تنها شددم و . . . . .
بگوئید و یاد دهید که بتوانیم همواره در مناجاتهایمان از خداوند بخواهیم که خدایا ! مرا به ابتذال آرامش و خوشبختی مکشان . خدایا رنجهای بزرگ ، دردهای بلند و التهابهای زیبا و متعالی و مقدس بر جانم بریز . که من بسیاری از این رنجهای زیبا و متعالی را اگر چه سخت می گدازدو از خوشبختی و از آسودگی متلق بهتر دوست میدارم و بهتر آرزو میکنم .
همه ما میدانیم تنها آینده است که حرف خواهد زد و تنها آیندگانند که قضاوت می کنند و ما تنها باید بدان گوش فرا دهیم .